پوچ
پوچ

پوچ

کوه از کوه بودنش در می ماند

کوه از کوه بودنش در می ماند

اگر رنگی دلخوشش کند و

یا به طوفانی آرام یابد

آب از آب بودنش در می ماند

اگر گردابی آرامش دهد

یا به گردابی آرام یابد

درخت از درخت بودنش در می ماند

اگر فصلی آرامش دهد و

یا به بارانی آرام یابد

من آن شعری را دوست دارم

که نه قنداقی

نه مرزی

نه جایی

خواب هایش را آرام نکند

و درد هایش هیچ وقت تسکین نیابد

                                                   شیرکو بی کس

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد